به نقل از «همشهری آنلاین»

علائم زخم معده ؛ این نشانه‌های رایج را جدی بگیرید | عوامل ایجاد زخم‌های گوارشی را بشناسید

تاریخ انتشار: ۱۹ دی ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۸۰۵۱۷۱

به گزارش همشهری آنلاین، زخم معده که به عنوان زخم گوارشی شناخته می‌شود، زخم‌های دردناک در معده است. زخم معده یا زخم‌های گوارشی یکی از شایع‌ترین بیماری‌های گوارشی هست. زخم‌های گوارشی زخم‌های باز هستند که در داخل پوشش داخلی معده و قسمت فوقانی روده کوچک ایجاد می‌شوند.

زخم گوارشی یک زخم باز در دستگاه گوارش فوقانی است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

دو نوع زخم معده وجود دارد:

۱. زخم معده که در پوشش معده ایجاد می‌شود.

۲. زخم دوازدهه‌ای است که در قسمت فوقانی روده کوچک تشکیل می‌شود.

لایه‌ای ماده چسبنده‌ای به نام موکوس جداره داخلی معده و اثنی عشر (دوازدهه) را می‌پوشاند. موکوس این قسمت‌ها را از اسید محافظت می‌کند. اگر این لایه آسیب ببیند، آنگاه بافت حساس زیر آن در معرض اسید قرار می‌گیرد.

طی فرآیند گوارش مواد غذایی، اسیدهای مخصوصی از معده تولید و ترشح می‌شود. آزردگی بافت معده و اثنی عشر توسط اسید، موجب ایجاد زخم می‌شود. زخم‌های گوارشی نامی است که به مجموعه زخم‌های موجود در معده و اثنی عشر اطلاق می‌شود.

سرطانی که نشانه اش نفخ معده است | عوارض و نشانه‌های نفخ زیاد برای بدن

علائم زخم معده

شایع‌ترین نشانه زخم معده درد سوزش معده است. اسید معده باعث بدتر شدن درد می‌شود. اغلب درد با خوردن غذاهای خاصی که با اسید معده را کاهش می‌دهند، تسکین می‌یابد یا مصرف دارو کاهش دهنده اسید، ممکن است درد را کاهش دهد. درد ممکن است بین وعده‌های غذایی و در شب بدتر شود.

این نشانه‌ها برای ابتلا به زخم معده جدی هستند سوزش درد معده احساس پری، نفخ یا آروغ زدن عدم تحمل غذاهای چرب سوزش سر دل حالت تهوع.

اغلب افراد با زخم گوارشی ممکن است علائم یا نشانه‌های شدیدتری داشته باشند مانند:

استفراغ یا استفراغ خونی خون تیره در مدفوع و یا مدفوع سیاه یا قیری مشکلات تنفسی احساس ضعف تهوع یا استفراغ کاهش وزن بدون دلیل تغییر در اشتها عوامل ایجاد زخم‌های گوارشی

زخم‌های گوارشی هنگامی رخ می‌دهند که مخاط در دستگاه گوارش در سطح داخلی معده یا روده کوچک از بین می‌رود. تماس اسید با بافت‌های زیرین می‌تواند یک درد دردناکی ایجاد کند که ممکن است باعث خونریزی گوارشی شود. دستگاه گوارش با یک لایه مخاطی که به طور معمول در مقابل اسید محافظت می‌شود پوشش داده می‌شود. اما اگر مقدار اسید افزایش یابد یا میزان مخاط کاهش یابد، می‌توانید یک زخم ایجاد کند.

علل رایج زخم‌های گوارشی یا زخم معده عبارتند از:

باکتری‌های هلیکوباکتر پیلوری عمدتا در لایه مخاطی زندگی می‌کنند که پوشش و محافظت از بافت‌هایی را که در معرض معده و روده کوچک است را حفظ می‌کند. اغلب این باکتری سبب مشکلاتی نمی‌شود، اما می‌تواند موجب التهاب لایه داخلی معده شود و زخم ایجاد کند. ممکن است از طریق فردی به فرد از طریق تماس نزدیک، مانند بوسیدن، انتقال یابد. افراد ممکن است از طریق غذا و آب نیز این باکتری را انتقال دهند.

درمان زخم معده

درمان بستگی به علت زخم شما دارد. اکثر زخم‌ها را می‌توان با مصرف دارو درمان کرد. اما در موارد نادر، ممکن است جراحی انجام شود. مهم است که به سرعت زخم را درمان کنید. 

زخم معده درمان نشده می‌تواند منجر به موارد زیر شود:

خونریزی داخلی: خونریزی گوارشی ممکن است به علت خونریزی آهسته‌ای که منجر به کم خونی یا خونریزی شدید شود و ممکن است نیاز به بستری شدن یا انتقال خون داشته باشد. از دست دادن خون شدید می‌تواند استفراغ سیاه یا خونریزی یا مدفوع سیاه یا خونریزی ایجاد کند.

عفونت شکمی: زخم های گوارشی می‌توانند باعث یک سوراخ در دیواره معده یا روده کوچک شوند. بر اثر این اتفاق شما در معرض عفونت جدی حفره شکم قرار دارید.

انسداد روده: زخم‌های گوارشی می‌تواند منجر به تورم، التهاب یا زخم شود که ممکن است عبور از غذا از طریق دستگاه گوارش را مسدود کند.

روش‌های کنترل کردن زخم معده خوردن غذاهایی که به طور کامل پخته شده‌اند خوردن غذاهای کاهنده اسید معده ترک سیگار خودداری از مصرف نوشیدنی‌های الکلی رژیم غذایی سالم کاهش استفاده از مسکن‌ها

اگر شما به طور منظم از داروهای ضد درد استفاده کنید که خطر ابتلا به زخم معده را افزایش می‌دهد، اقدام به کاهش آن کنید. به عنوان مثال، داروهای خود را با وعده‌های غذایی مصرف کنید. با پزشک خود مشورت کنید تا کمترین دز ممکن را پیدا کنید که هنوز هم درد را تسکین می‌دهد.

ایرج خسرونیا، متخصص گوارش و کبد درباره « بیماری زخم معده و اثنی عشر » بیان کرد: زخم معده و اثنی عشر از عوارض داروهاست و به علت استرس و اضطراب، عمل جراحی یا میکروب هلیو باکتر ایجاد می‌شود.

وی ادامه داد: ترش کردن، درد و سوزش معده و احساس گرسنگی شدید از جمله علائم آن است. گاهی اوقات با خونریزی معده و استفراغ و مدفوع خونی خود را نشان می‌دهد.

این متخصص گوارش یادآور شد:‌ اگر علت بروز زخم معده میکروب هلیو باکتر باشد با مصرف دارو و اگر علت غیر میکروب باشد و با بالا رفتن اسید، با مصرف داروهای ضد اسید بهتر می‌شود.

خسرونیا خاطرنشان کرد:‌ بیماری زخم معده و اثنی عشر درمان قطعی دارد و معمولا زخم معده خوب می‌شود و اگر خوب نشد فرد باید بیوبسی شود تا مشخص شود سرطان نیست.

کد خبر 733678 منبع: فارس برچسب‌ها خبر مهم معده

منبع: همشهری آنلاین

کلیدواژه: بیماری های گوارشی خبر مهم معده معده و اثنی عشر زخم های گوارشی دستگاه گوارش داخلی معده زخم معده روده کوچک نشانه ها زخم ها

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.hamshahrionline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «همشهری آنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۸۰۵۱۷۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

جزییاتی از بیماری ترانه علیدوستی و علت آن

به گزارش «تابناک»، در ۲ روز اخیر جامعه هنری و علاقمندان به سینما برایشان این پرسش مطرح شده است که بیماری ترانه علیدوستی چیست و او در چه مرحله‌ای از درمان قرار دارد؟

بثورات دارویی همراه با ائوزینوفیلی و علائم سیستمیک یا سندرم DRESS یک واکنش حساسیت شدید به برخی از انواع دارو‌ها به شمار می‌رود. علائم این بیماری شامل تورم پوستی، تب، ناهنجاری‌های خونی و درگیری اندام‌های مختلف است.

متخصصین این آلرژی نادر دارویی را به طور بالقوه تهدید کننده زندگی می‌دانند که به دنبال واکنش بیش از حد سیستم ایمنی بدن به برخی دارو‌ها رخ می‌دهد. علائم ممکن است هفته‌ها پس از شروع داروی مشکل زا توسط فرد تظاهر یابند. درمان اغلب شامل قطع دارو‌های مشکوک و استفاده از دارو‌های تعدیل کننده سیستم ایمنی به منظور کاهش علائم است.

سندرم دِرِس

سندرم DRESS که تحت عنوان سندرم ازدیاد حساسیت القا شده به وسیله دارو (DIHS) یا سندرم حساسیت به دارو نیز شناخته می‌شود، یک واکنش شدید به تعدادی از دارو‌های تجویزی است. متخصصین سندرم DRESS را در قالب یک واکنش ازدیاد حساسیت نوع ۴ طبقه بندی می‌کنند. این واکنش دارویی جدی، پوست و سایر اندام‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر آن تا ۱۰ ٪ گزارش شده است.

بر اساس گزارش هیئت آمریکایی استئوپاتیک پوست، بروز کلی سندرم DRESS غیرمعمول است و ریسک ابتلا از ۱ در هر ۱۰۰۰ تا ۱ در هر ۱۰۰۰۰ نفر پس از قرار گرفتن در معرض دارو‌های محرک متغیر است. این بیماری معمولا ظرف ۲ تا ۶ هفته پس از اولین مواجهه فرد با دارو رخ می‌دهد و باعث ایجاد ویژگی‌های مشخص و در عین حال متغیری می‌شود که بر پوست و اندام‌های متعدد تاثیر می‌گذارند.

علل

سندرم DRESS به دلیل واکنش بیش از حد سیستم ایمنی رخ می‌دهد که شامل فعال شدن سلول‌های T سیستم ایمنی و آزاد شدن سیتوکین‌ها است. با استناد به مقاله‌ای که از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا قابل دسترسی است، دارو‌های رایج مرتبط با این سندرم عبارت اند از:

- دارو‌های ضد تشنج

- دارو‌های ضد ویروس

- آنتی بیوتیک‌ها

- آلوپورینول

- مگزیلتین

- تثبیت کننده‌های خلق و خو و دارو‌های ضد افسردگی

- عوامل بیولوژیک

شواهد همچنین حاکی از آن است که عوامل دیگری نیز در این امر نقش دارند:

- استعداد ژنتیکی برای ابتلا به سندرم DRESS

- ناتوانی کبد در متابولیسم برخی دارو‌ها

فعال شدن مجدد برخی ویروس‌ها مانند ویروس اپشتین-بار (EBV) یا هرپس ویروس انسانی ۶ (HHV۶)

علائم

برخی از افراد ممکن است به سندرم DRESS به عنوان یک واکنش چند سیستمی نگاه کنند. این موضوع بدین واقعیت اشاره دارد که بیماری مذکور می‌تواند علائم مختلفی به همراه داشته باشد. هرچند بیماران ممکن است علائم متفاوتی را تجربه کنند، نام DRESS از مشخصه تعداد ائوزینوفیل‌های بالا، معروف به ائوزینوفیلی، و علائمی که معمولا در بدن ظاهر می‌شوند، گرفته شده است.

علائم معمول سندرم DRESS عبارت اند از:

- تب

- بثورات پوستی یا جوش

- ائوزینوفیلی

- لنفوسیتوز آتیپیک

- تورم غدد لنفاوی

- التهاب اندام‌های داخلی

تشخیص

سندرم DRESS می‌تواند با علائم مختلف تظاهر یابد که آن را مشابه بیماری‌های دیگر از جمله سلولیت، هپاتیت ویروسی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک می‌سازد. به همین دلیل این بیماری با احتمال بالا برای تشخیص اشتباه رو به رو است.

به منظور تشخیص سندرم DRESS، فرد باید معیار‌های زیر را داشته باشد:

- سابقه بستری شدن در بیمارستان

- راش حاد

- واکنشی که احتمالا مرتبط با دارو است

علاوه بر این، سه مورد از چهار فاکتور زیر نیز باید وجود داشته باشند:

- تب بالاتر از ۳۸ درجه سانتیگراد

- بزرگ شدن غدد لنفاوی حداقل در دو محل

- درگیری حداقل یک اندام داخلی

- ناهنجاری در شمارش سلول‌های خونی

در این میان محققان ژاپنی نیز مجموعه‌ای از معیار‌ها را پیشنهاد کرده اند که مشابه هستند، اما شامل فاکتور خاص فعال سازی مجدد HHV۶ هم می‌شود.

درمانتشخیص زودهنگام و قطع فوری دارو از مهمترین عوامل در درمان این بیماری به شمار می‌روند. این رویکرد ممکن است برای رفع علائم و هرگونه ناهنجاری خونی و همچنین جلوگیری از پیشرفت بیماری کافی باشد.

پس از این مرحله، درمان عمدتا حمایتی است و شامل مدیریت و تسکین علائم می‌شود. گزینه‌های مطرح می‌توانند متشکل از جایگزینی مایعات، تنظیم دما، تغذیه مناسب، مراقبت از زخم و کنترل عفونت باشند. سایر اقدامات حمایتی هم به اندام‌های آسیب دیده بستگی دارند.

کورتیکواستروئید‌های سیستمیک پرکاربردترین درمان برای این بیماری هستند. با این حال، هنوز هیچ اتفاق نظری در مورد دوز ایده آل، زمان و مسیر تجویز وجود ندارد. یک مطالعه در سال ۲۰۱۴ که از طریق سری مجلات انتشارات جان وایلی و پسران قابل دسترسی است، نشان داد که کورتیکواستروئید‌های سیستمیک می‌توانند به طور موثر در مراحل اولیه بیماری اقدام به مدیریت آن کنند.

علاوه بر این در مطالعه‌ای دیگر از ناشر بریتانیایی بایومد مرکزی در سال ۲۰۱۸ مشخص شد که ترکیبی از پالس تراپی کورتیکواستروئیدی و کورتیکواستروئید‌های خوراکی، یک درمان موثر برای بیماری محسوب می‌شود.

سایر درمان‌های موثر عبارت اند از:

- سرکوب کننده‌های سیستم ایمنی مانند سیکلوسپورین

- کورتیکواستروئید‌های موضعی برای تسکین بثورات پوستی

- ایمونوگلوبولین داخل وریدی

- پلاسمافرزیس

عوارض

حتی پس از بهبودی، برخی از افراد ممکن است از پیامد‌های طولانی مدت سندرم DRESS رنج ببرند، از جمله آسیب دائمی به اندام‌ها و ایجاد اختلالات خودایمنی.

یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۵ نشان داد که اکثر افرادی که از سندرم DRESS بهبود یافته اند به بیماری‌های جدیدی مبتلا شده اند. بر اساس پژوهشی دیگر در سال ۲۰۱۷، بیماری‌های تیروئید مانند بیماری هاشیموتو، بیماری گریو، و تیروئیدیت بدون درد از جمله شایع‌ترین عوارض طولانی مدت سندرم DRESS هستند.

آسیب اندام ناشی از سندرم DRESS نیز با عوارض طولانی مدت همراه است. افرادی که آسیب شدید کبدی دارند، ممکن است به پیوند کبد نیاز داشته باشند. علاوه بر این افرادی که بیماری کلیوی زمینه‌ای دارند نیز ممکن است به همودیالیز طولانی مدت نیاز داشته باشند.

بیماری‌های عفونی یکی دیگر از عوارض شایع مرتبط با سندرم DRESS هستند. مطالعه‌ای در سال ۲۰۱۳ نشان داد افرادی که تحت درمان با کورتیکواستروئید قرار گرفته اند، ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی مانند هرپس و ذات الریه باشند.

تمامی این مطالعات از طریق کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه‌مندان قرار گرفته اند.

منبع : همشهری